Een bizarre training.

Wat een dag gisteren zeg! ’s Morgens was mijn hulp Monique van haar fiets gevallen en de fotograaf kwam niet opdagen. Het was mooi weer, dus we zouden in de gerenoveerde buiten bak gaan rijden. Dat vind ik al niet, prettig omdat ik vroeger slechte ervaringen had gehad met buiten rijden, maar goed voor de foto blablabla… Wat ik NIET wist, was dat Olava nog niet in de nieuwe buiten bak had gereden. De eerste 2 rondjes liep iemand die haar goed kent mee en hielt, zoals altijd, Monique me vast, zodat ik even kon wennen en “ontspannen”. Na 2 rondjes werd Olava losgelaten en gezegd ”Je gaat een onvergetelijke ervaring hebben, ze vind buten rijden geweldig!” Nou idd was het een onvergetelijke ervaring!
Ik voelde dat Olava gespannen was in de hoek bij de bomen. In het derde rondje maakte ze me toch in die hoek en bok…! (helaas niet op film) Monique kon me niet meer vasthouden zo hoog was de bok. Ze zag een paar hoeven rakelings langs haar hoofd gaan…. Gelukkig was ik eigenwijs geweest en had mijn klittenband riempje aan het zadel en over mijn heupen vast laten maken. Dat is echt mijn redding geweest, anders had ik er geheid af gelegen. Volgens Angelique (mijn trainster) heb ik Olava wel perfect terug gereden en stil gezet. Monique (rijd zelf geen paard) helemaal geschrokken vroeg ”waarom trok je zo hard aan die touwen?” Ik: “Dat is de rem monique.” Zij: "Oooo nou snap ik het…!"Goed, ik trilde als een rietje en dacht : “Als ik nu afstap, ga ik er nooit meer op.” Dus ik heb diep adem gehaald, mezelf een schop onder m’n kont gegeven en ben verder gegaan. (wel in de binnenbak, kinderachtig he) Ik heb daar gedaan wat ik me had voorgenomen, proberen Olava rond te rijden en de achterhand er onder rijden. Ondanks alle stress heb ik dat eigenlijk wel heel aardig voor elkaar gekregen moet ik zeggen.
En die klittenband riem gaat voortaan om. Daar moet ik dan wel opnieuw dispensatie voor aanvragen, maar dat maakt me niet uit! Hij heeft z’n nut dubbel en dwars bewezen.
Nu voel ik spieren waarvan ik het bestaan niet wist. Lijk wel 110 als ik uit mijn stoel moet. Maar ik heb wel weer iets gedaan wat iedereen voor onmogelijk had gehouden RODEO rijden voor spasten! Moet een paralympisch onderdeel worden, dat trekt vast publiek!!!