4. Blijdschap om teugels en nog meer over teugels

Ondanks de pech van het kneuzen van mij rib, is er ook nog iets leuks te melden. De “grass reins” had die ik besteld zijn binnen! Vrij vertaald : “gras teugels”. Grass reins vallen onder de “bijzetteugels” en worden in Engeland veel gebruik bij buitenritten. Ze voorkomen dat je paard of pony het hoofd helemaal naar de grond kan doen om gras te eten. Vandaar “grass reins”.

In mijn geval is er uiteraard geen gras in de bak, maar mijn pony mag ook het hoofd niet plotseling heel ver naar beneden doen, aangezien ik mijn teugels maar op 1 plek kan vasthouden en niet kan laten vieren of loslaten. Als mijn pony het hoofd naar beneden doet, trekt ze mij aan de teugels mee voorover. Dat is vrij pijnlijk voor mijn rug, omdat daar 2 stalen pinnnen inzitten van een scoliose operatie. De onderste 10 wervels zijn aan elkaar vast gezet, daar zit dus totaal geen beweging in. Laatst deed mijn pony het hoofd wel naar beneden en trok mij voorover, toen heb ik 3 weken last van mijn rug gehad. Ik wist dat er een oplossing was, maar wist de naam niet. Na wat zoeken in plaatjes op internet, vond ik wat ik zocht…. De “Grass rein” ik kan niet wachten tot ik ze kan proberen. Helaas zal ik moeten wachten tot mijn rib genezen is.

Wat is nu het verschil tussen een Bijzetteugel en een grass rein? Een bijzetteugel zit aan het bit en de singel. Hij voorkomt idd enigszins dat de pony het hoofd te ver naar beneden doet. Tegelijk voorkomt het dat het de neus te ver naar voren doet. Het helpt (dwingt) een pony/paard om netjes afgebogen te lopen. Dat houdt in dat de lijn van de neus tot tussen de ogen verticaal is. Dat wil ik niet, ik wil mij pony zelf laten afbuigen en geen hulpmiddelen daarvoor gebruiken, ik kan dat namelijk best goed (al zeg ik het zelf).

Een grass rein zit aan het bit en bovenaan het zadel. De neus kan dus wel naar voren maar niet te ver naar beneden. Als een grass rein goed is afgesteld, beïnvloed het de houding van pony/paard niet.

Zo zien trouwens mijn zelfbedachte  teugels er uit. Mijn teugel zit met een musketonhaak aan het bit. Daaraan zit verstelbaar stuk leer met gesp, zodat de teugel verstelbaar blijft. Aan dat verstelbare deel zit een zacht halstertouw. In dat touw zit een grote knoop (2 over elkaar heen), voor die knoop zit mijn hand. Het zachte halster touw is enigszins rekbaar, wat prettig is voor mijn pony. Een platte leren teugel wekt bij mij meer spasme op. Toevallig had ik een keer een halstertouw in mijn hand en dacht: “Dit is lekker in mijn hand…..”. Zo is het idee geboren. De grote knoop voorkomt dat mijn teugel door mijn hand kan glijden. Sinds ik deze teugels heb bedacht en laten maken, kan ik beter wenden en heb ik minder kramp in mijn handen. Het heeft mijn rijden echt naar een hoger niveau getild.

Vorige      Volgende

Meer weten over mij als mens?

3. Domme pech.

Sinds enkele weken rijd ik op een westernzadel, dat heerlijk diep is waardoor ik stabieler zit. Als ik stabiel zit kan ik de rest van mijn lichaam beter coördineren. Weer een stapje vooruit!

Op een westernzadel zit voorop een knop, op zich heb ik daar niets aan want ik kan mijn handen moeilijk zelf open doen om hem beet te pakken. Iemand propt de teugels in mijn handen en die moet iemand voor het afstijgen ook weer eruit peuteren. Ik kan dus ook de teugels niet langer of korter nemen tijdens het rijden. Soms is dat best lastig, want als ze te lang zijn kan je lastig verend-contact krijgen met je pony. Dan worden bepaalde figuren en dingen zoals wending om de voorhand en halthouden best moeilijk uit te voeren. Zijn ze te kort heb je te veel druk in de mond waardoor je pony minder voorwaarts wordt. Het is dus een heel gepuzzel om de optimale lengte te vinden.

Maar we hadden het over die knop. Ik zal eerst vertellen hoe ik afstijg, ik ga dan voorover liggen zodat iemand mijn rechterbeen achterlangs over het zadel kan gooien. Iemand aan de linkerkant laat mij dan van de pony glijden en ondersteund mij de paar stapjes naar mijn elektrische rolstoel. 

Afgelopen training ging dat even mis. Terwijl ik voorover lag, schoot de knop van het zadel onder mijn rib, helaas had niemand dat door, behalve ik dan. Voor ik het wist was mijn rechterbeen over het zadel en ipv soepel naar beneden te glijden, hing ik met mijn rib aan die knop. Gelukkig schoot hij snel los, het was dus maar heel even, maar lang genoeg om nu een gekneusde rib en heel veel pijn te hebben. Een flinke tegenvaller, want zolang ik pijn heb mag ik niet rijden…

Het moet met rust genezen. Aangezien ik door mijn spasme nooit helemaal ontspannen ben en pijn juist extra spasme oproept. Kan het nog wel even duren. Wat baal ik hier van!

Daar gaat mijn training en opbouw van conditie. Wat domme pech!

Vorige      Volgende

Meer weten over mij als mens?

2. Foto en filmpje

Dit ben in mijn elektrische rolstoel en op Lief. Als mensen mij in mijn rolstoel zien, geloven ze vaak niet dat ik ondanks mijn behoorlijk zware spasme, los op een paard kan zitten. En al helemaal niet dat ik dressuur doe. In het dagelijks leven heb ik bij alles hulp nodig, maar op een paard ben ik een ander mens.


Hier rijd ik een gebrokenlijn met een volte 10 meter onder X.

Best moeilijk voor mij, omdat ik met alle 4 mijn ledematen iets anders moet doen. Bij een NIET spast gaat dat vanzelf goed. Ik moet heel bewust signalen geven aan de goede spieren.
Stelling vragen met de binnen hand, buiten teugel tegen de hals, binnen been aan en met je buiten drijven. Intussen niet vergeten te kijken waar je heen wilt en ook niet geheel onbelangrijk, je evenwicht bewaren. Als dat allemaal lukt dan ben ik blij, maar vaak nog niet helemaal tevreden, want het kan altijd beter!

Vorige    Volgende

1. Het begin...

Dit Blog had eigenlijk op 30 aug 2012 moeten beginnen. Toen ging ik na een stop van 10 jaar weer paardrijden.
Daarvoor had ik al 22 jaar gereden en stopte ik omdat ik zwanger was. 
Ik was net geclassificeerd voor de Paralympics in 2004, ik ben (zwaar) spastisch. Het boekje met eisen had ik binnen en de wedstrijden om me te kwalificeren voor de Paralympics stonden al in de agenda. Ik was er helemaal klaar voor...

De (zeer gewenste) zwangerschap kwam iets eerder dan voorspeld was door de artsen. Uiteraard ging/gaat mijn moederschap boven alles en stopte ik met rijden. De jaren gingen voorbij en mijn zoon wilde opeens op paardrijden. Leuk dacht ik, tijdens zijn lessen begon het bij mij eigenlijk ook wel weer te kriebelen en besloot ik ook weer eens te gaan rijden. Iedereen was zo enthousiast over wat ik nog kon, dat al heel snel het woord "Paralympics" viel. Iets wat ik allang uit mijn hoofd had gezet. De Paralympics in Londen waren net begonnen, dus dat speelde ook best een rol. Toen die waren afgelopen, zei mijn partner: "De training voor de volgende Paralympics begint NU! Dus wat wil je?" Tja ik had net 3x gereden, dat ging best goed, maar hoe kon ik zoiets groots na 3x beslissen?! Hij bleef aandringen dat ik moest beslissen... Natuurlijk zou ik graag willen, maar.... ."Niks maar, als je wilt dan moet je er voor gaan!" De kogel was door de kerk, het hek van de dam en de beer los!!!

Overgestapt naar een manege waar ze iets meer faciliteiten hadden voor "Mensen met een extra uitdaging", Manege Filip Dros te Barendrecht waar Horses&Co gehuisvest is. Die wilde mij graag in hun midden hebben en mij naar de top begeleiden.
Ik werd op een leuke Fjord (Lief) gezet en de training begon. Er werd lekker serieus getraind, niet mieterig, wat weleens gebeurt als je spastisch bent. 

Alles ging goed tot tijdens de derde training Lief steigerde. Het leek net de Spaanse rijschool. Hoewel ik keurig bleef zitten, heeft het een enorme deuk in mijn zelfvertrouwen geslagen! Sindsdien loopt er iemand naast me omdat ik toch niet zeker meer ben. 
Het gaat al wel weer beter want er loopt er nu nog maar 1 bij, terwijl na het steiger incident ik zo bang was dat er 3 man mee liep. 1 bij het hoofd en aan beide kanten van mij iemand die mij vast MOESTEN houden. Ik kon niet meer ontspannen! Inmiddels doe ik alweer aardig wat kunstjes. Wijken voor de kuit (beide kanten op), achterwaards, wending om de voorhand (beide kanten op) en het normale programma. Voltes, gebrokenlijnen, slangevoltes enz... Het komt goed, dat weet ik zeker!

Blijf mij volgen op de lange weg naar Rio, ik probeer na elke training iets te schrijven. Heb je FB dan kun je ook kijken op http://www.facebook.com/janine.romijn

Volgende

Meer weten over mij als mens?