3. Domme pech.

Sinds enkele weken rijd ik op een westernzadel, dat heerlijk diep is waardoor ik stabieler zit. Als ik stabiel zit kan ik de rest van mijn lichaam beter coördineren. Weer een stapje vooruit!

Op een westernzadel zit voorop een knop, op zich heb ik daar niets aan want ik kan mijn handen moeilijk zelf open doen om hem beet te pakken. Iemand propt de teugels in mijn handen en die moet iemand voor het afstijgen ook weer eruit peuteren. Ik kan dus ook de teugels niet langer of korter nemen tijdens het rijden. Soms is dat best lastig, want als ze te lang zijn kan je lastig verend-contact krijgen met je pony. Dan worden bepaalde figuren en dingen zoals wending om de voorhand en halthouden best moeilijk uit te voeren. Zijn ze te kort heb je te veel druk in de mond waardoor je pony minder voorwaarts wordt. Het is dus een heel gepuzzel om de optimale lengte te vinden.

Maar we hadden het over die knop. Ik zal eerst vertellen hoe ik afstijg, ik ga dan voorover liggen zodat iemand mijn rechterbeen achterlangs over het zadel kan gooien. Iemand aan de linkerkant laat mij dan van de pony glijden en ondersteund mij de paar stapjes naar mijn elektrische rolstoel. 

Afgelopen training ging dat even mis. Terwijl ik voorover lag, schoot de knop van het zadel onder mijn rib, helaas had niemand dat door, behalve ik dan. Voor ik het wist was mijn rechterbeen over het zadel en ipv soepel naar beneden te glijden, hing ik met mijn rib aan die knop. Gelukkig schoot hij snel los, het was dus maar heel even, maar lang genoeg om nu een gekneusde rib en heel veel pijn te hebben. Een flinke tegenvaller, want zolang ik pijn heb mag ik niet rijden…

Het moet met rust genezen. Aangezien ik door mijn spasme nooit helemaal ontspannen ben en pijn juist extra spasme oproept. Kan het nog wel even duren. Wat baal ik hier van!

Daar gaat mijn training en opbouw van conditie. Wat domme pech!

Vorige      Volgende

Meer weten over mij als mens?